Dirk Johannes Rijnvis

In Römhild was een zogenaamd buitenkamp gevestigd geweest van het concentratiekamp Buchenwald. In de streek waren steengroeven waar in de gevangenen en stierven – het waren de zwaarste en beruchtste commando’s. Gevangenen die bij de naderende bevrijding toch nog in leven waren, zijn toen door de trawanten van de moderne Timoer Lenk levend in de steengroeve begraven. Enige jaren na de oorlog vond men die slachtoffers Sluiten

In zijn boek documenteert historicus Gert Stoi voor het eerst uitgebreid de oorsprong, locatie en vestiging van AEL Römhild. Voormalige gevangenen hebben hun zegje en beschrijven de pijnlijke werk- en leefomstandigheden. Toen het kamp in april 1945 werd gesloten, vonden massale schietpartijen plaats. Slechts enkele gevangenen overleefden de daaropvolgende "dodenmars". Sluiten

Dirk Johannes Rijnvis woonde bij zijn ouders in de Helper Weststraat 55a in Groningen. Hij vertrok in 1941 naar Duitsland en was werkzaam bij Carl Zeiss in Jena/Thuringen van 3 maart 1942 tot 27 juli 1944. Hij verbleef in kamp Beuthenberg en werd later gearresteerd wegens werkweigering en gevangen gezet in dwangarbeidskamp in de Römhild-steengroeve op de Großer Gleicherg. Hij overleed op 12 september 1944 als gevolg van uitputting in combinatie met een maagdarminfectie en werd begraven op de gemeentelijk begraafplaats Römhild. Sluiten

Tijdens het nazi-tijdperk, van augustus 1943 tot maart 1945, was er een dwangarbeidskamp in de Römhild-steengroeve waarin tot ongeveer 400 "in gebreke blijvende buitenlandse" dwangarbeiders werden geïnterneerd. De gevangenen moesten werken in de basaltgroeve of in de basaltwerken van Römhild Station. Bovendien werden ze gebruikt om bunkers en vestingwerken te bouwen in Mendhausen en soms in handwerk en ambachten in Römhild en omgeving. Naar schatting stierven minstens 500 gevangenen in het kamp of tijdens de evacuatiemars in 1945. Dit zijn 25 tot 92 gevangenen die niet konden lopen en werden neergeschoten in een zandgrot aan de oostkant van de Großer Gleichberg. De ingang van de grot werd vervolgens opgeblazen en het massagraf werd eind januari 1947 ontdekt. Volgens officiële dodenlijsten waren eind maart 1944 44 gevangenen begraven op de lagere bosbegraafplaats op de oostelijke hellingen van de Großer Gleichberg, 64 gevangenen waren begraven op de bovenste begraafplaats en nog eens 61 gevangenen op de gemeentelijke begraafplaats waar een monument in een herdenkingsbosje staat. Sluiten